Zawieszona pod sufitem Galerii „Więzi” w muzeum POLIN poetycka instalacja świetlna odzwierciedla świetlny rytm miasta po zmroku. Inspirowana zapalającymi się i gasnącymi światłami w domach, dynamiczna animacja reaguje na wyobrażoną obecność i aktywność mieszkańców.

W miarę rozwoju sekwencji, przestrzeń przechodzi od kilku świecących „domów” do miejskiej panoramy światła, która stopniowo gaśnie wraz z nadejściem nocy — by ponownie rozbłysnąć w kolejnym cyklu. Część animacji nawiązuje również do temperatury barwowej światła słonecznego – od ciepła poranka, przez neutralne światło dnia, po łagodny blask zachodu słońca.

Klosze w kształcie archetypicznych domów wykonane są z poliwęglanu i wyposażone w źródła światła o regulowanej barwie i jasności. Instalacja pełni zarówno funkcję scenograficzną, jak i użytkową – umożliwia prowadzenie wystaw, wydarzeń, a także prac porządkowych i konserwacyjnych.